Wol
De Aziatische vetstaart schapen produceren wol uitermate geschikt voor tapijten: aangezien het een mix van korte en lange vezels bevat.
De kwaliteit van deze wol verandert echter met de leeftijd van het dier, is afhankelijk van het gebied waar de wol op het lichaam groeit, de levensomstandigheden van het dier en niet te vergeten de tijd van het wolscheren.
De fijnste wol komt van de lammeren die zijn geschoren in de herfst. De wol die groeit rondde nek staat ook bekend als kurkwol en wordt gebruikt in bijzonder fijne en speciale tapijten. Het is belangrijk te weten dat schapen die op grote hoogten leven een grotere hoeveelheid wolvet hebben waardoor het glanzender en glimmender is.
In Iran houden de nomaden gigantische schapenkuddes en het land is zo goed als zelfvoorzienend in wol. Andere landen zoals Pakistan bijvoorbeeld importeren een heleboel wol uit Australia en Nieuw Zeeland.
Zonder twijfel is schapenwol het meest belangrijke materiaal in het tapijtmaken. Na het scheren wordt het ingedeeld in verschillende kwaliteiten, schoongemaakt en gewassen. Hierna vind het kaarden plaats om de wol te sorteren en de vezels te scheiden. Het kaarden kan machinaal worden gedaan, maar in dorpen en nomadenkampen wordt het nog steeds gedaan met de hand.
Het spinnen wordt gedaan op verschillende manieren afhankelijk van het beoogde gebruik: schering, inslag of pool.
In Iran wordt het spinnen nog steeds gedaan met de hand, vaak op een spinnenwiel, maar de nomadische vrouwen gebruiken nog steeds de traditionele spoel om het garen te spinnen.
In landen als China en Pakistan worden alle tapijten gemaakt van machinaalgesponnen garen.